تصور کنید به یک مهمانی دعوت شده اید که ناگهان بحثی شروع می شود و نظر شما را می پرسند؛سعی می کنید به طور خلاصه کمی درباره آن موضوع حرف بزنید اما یک نفر در آن جمع است که مدام در میان کلام شما و بقیه می پرد یا رفتار و صحبت شما را توصیف و انتقاد می کند و سعی می کند در مورد همه چیز اظهار فضل کند. این فرد دلش‌ می خواهد توجه همه را به سوی خود جلب کند و مدام درمورد خودش حرف می زند.آیا شما از رفتار او ناراحت یا عصبانی می شوید؟در ابتدا باید بگویم بدون شک، شما آن کسی یا چیزی که یک فرد خودشیفته توصیف می کند نیستید! بله درست است… یک فرد خودشیفته.بنابراین چندان نگران اظهار نظر او راجع به خودتان نباشید و بحث نکنید یا سعی نکنید که با او وارد میدان جنگ شوید! اصلا مسئله این نیست که یک خودشیفته بر حق است یا نه. آنچه او برآن پافشاری می کند، تنها برای احساس مثبت در درون خود است نه چیزی بیشتر.‏به چه کسی خودشیفته می گوییم؟ آیا من یک فرد خودشیفته هستم؟ چرا بعضی افراد مدام از خودشان تعریف و تمجید می کنند؟ برای آشنایی بیشتر با ویژگی های این اختلال آسیب زالطفا ادامه ی این مقاله را مطالعه بفرمایید و با خانواده آفرینش همراه باشید. خودشیفته ها فکر می کنند تنها آدم هایی هستند که باید مورد درک و تحسین دیگران قرار بگیرند و خودشیفته کسی است که روش خود اظهاری را درست یاد نگرفته و یا به خاطر سرکوب های اولیه برای جبران آن تلاش می کند تا به نحو اشتباهی، خود را مورد توجه دیگران قرار دهد.‏<h1>_آیاخودشیفتگی‌ ریشه در کودکی مان دارد؟</h1>خودشیفتگی می تواند نتیجه یک کودکی ناسالم یا ناشی از زخم های گذشته باشد. اشتباه در تربیت، مثلا فقدان توجه کافی والدین به کودک یا قدرت طلبی والدین و محدودیت های فراوان را از عوامل زمینه ساز خودشیفتگی می دانند.‏والدینی که ارزش و جایگاه کافی به کودک‌ نمی دهند و یا والدینی که بیش از اندازه، کودک را مورد تحسین و توجه قرار می دهند؛ خودشیفتگی را در روند رشد کودک فراهم می کنند.‏<h1>_ افراد خودشیفته چه ویژگی هایی دارند؟</h1><a id="_gjdgxs"></a>کمال گرایی یکی از ویژگی های اساسی افراد خودشیفته است. در حقیقت یکی از نگرانی‌ها و دغدغه ی افراد خودشیفته این است که خودشان را به آرزوها و آرمان‌های غیر واقعی وصل می‌کنند و به خود قول می‌دهند که به آن‌ها دست پیدا کنند.<a id="_3uiotadxbhvv"></a>خودشیفته ها همواره در جستجوی تایید دیگران هستند زیرا در گذشته نتوانسته اند ارزش و جایگاه مناسبی پیدا کنند.‏این آرزوهای بزرگ و بلند پروازانه تا حد زیادی برای توانایی افراد غیر قابل دستیابی است.آنها درزندگی تلاش‌های زیادی می‌کنند اما نمی‌توانند به آن چیزی که دلشان می‌خواهد دست پیدا کنند زیرآرمان‌های آنها بیشتر و بزرگتر از توانایی آنها است به همین دلیل، دائم سرخورده می‌شوند و بعد از اینکه متوجه‌ی شکست خود در رسیدن به اهدافشان می‌شوند وارد فضای افسردگی شده و به خاطر ویژگی کمال‌‌ گرایی، همیشه از خود و اطرافیان انتقاد می‌کنند و اعتماد به نفس وعزت نفس خود را از بین می‌برند.افراد خودشیفته ممکن است برای زنده نگه داشتن روح و روان خود، از دور به یک آدم بزرگ، معروف و موفق وصل شوند و با اظهار ارادت به آن فرد اعتماد به نفس بگیرند؛ گاهی مرید آن آدم موفق می‌شوند و گاهی ممکن است حتی چشم دیدن او را نداشته باشند. آنها در این زمینه بسیار شکست می‌خورند اما بیشتر تلاش می‌کنند، باز که شکست خوردند احساس حقارت بیشتر می‌کنند واین الگو به مرور ادامه‌‌دار می‌شود. <h1>_نظام ارزشمندی افراد خودشیفته چگونه است ؟</h1>نظام ارزشمندی افراد خودشیفته، همانند بچه‌ها مادی است و به زیبایی، ثروت و قدرت بسیاراهمیت می‌دهند…اگر یک آدم وسواسی ۱۰۰ میلیون پول در بانک داشته باشد ممکن است با ۲۰ هزار تومان کفش کتانی بخرد اما یک فرد خودشیفته اگر موجودی حسابش ۲۰ هزار تومان باشد ممکن است یک ماشین ۲ میلیاردی داشته باشد.این آدم‌ها بلندپروازی‌های غیرباورانه دارند و زمانی که برنامه‌‌ ریزی می‌کنند خلق بالایی داشته و‌ همه چیز برایشان گل و بلبل است و زمانی که شکست می‌خورند افسرده می‌شوند؛ مخصوصاً افسردگی هایی که در سنین بالا رخ می‌دهد، می‌تواند به دلیل اختلال خودشیفتگی باشد. <h1>_آیا خودشیفتگی همان اختلال دوقطبی است؟</h1>این اختلال خیلی وقت‌ها بااختلالات دو قطبی اشتباه گرفته‌ می‌شود!یکی از هنر روانشناسان و روانپزشکان این است که نوسانات خلقی را پیدا کنند و متوجه شوند که چقدر مربوط به اختلال دو قطبی است و به چه اندازه به اختلالات دیگر مربوط می‌شود.<h1>_ خودشیفته ها حسود هستند؟</h1>افراد خودشیفته وقتی متوجه موفقیت کسی می‌شوند یا نزد آنها از زیبایی فردی صحبت می‌کنیم به شدت آشفته می‌شوند و می‌توان حسادت را به شکل جدی درون آنها دید و حتی همان جا علائم بدنی و صورتشان حاکی از حسادت است. این افراد بسیار به آدم‌ها و جایگاهشان حسادت می‌ورزند؛ چون معیار و ارزش درونی ندارند و ممکن است لحظه به لحظه ارزش‌هایشان تغییر کند؛ یک روز طرفدار مذهب و مکتب فکری هستند و روز دیگر متنفر و رها از همان مکتب فکری. افرادی که دچار اختلال خودشیفتگی هستند اضطراب و خشم خود را نمی‌توانند کنترل کنند و افکار بدبینانه نسبت به آدم‌ها دارند. آنها می‌ترسند که آدم‌ها جایگاهشان را بگیرند و میل به‌ انحراف جنسی، میل به اعتیاد، خیانت و پرخاشگری درون آنها زیاد است…افرادی که همزمان با اختلال خودشیفتگی اعتیاد هم دارند؛ بسیار سخت‌تر می‌توانند این اعتیاد را کنار بگذارند زیرا خیلی نمی توان تغییری در آنها ایجاد کرد. <h1>_چگونه ممکن است افراد خودشیفته ما را فریب بدهند؟</h1>ساختن یک خود دروغی :شخص خودشیفته به دلیل شرم زیادی که درون خود تحمل می‌کند نمی‌تواند خود حقیقی را باور کند. بنابراین از خود یک آدم دروغی می‌سازد تا بتواند بهتر، واقعیت‌ها را تحمل کند و ممکن است ما در نگاه اول متوجه خود دروغی او نشویم و حتی به او جذب شویم.قصه گویی ماهر:خودشیفته‌ها قصه گوهای ماهری هستند. آنها بلدند چگونه قصه پشت قصه بسازند و در همه داستان‌ها، خودشان را آدم قدرتمندی به تصویر بکشند و بگویند که در هر موقعیت چگونه توانستند سختی‌ها را کنار بگذارند و قدرتمند به نظر برسند تا بتوانند ما را تحت کنترل خودشان بگیرند. نقش یک قربانی:آنها می‌دانند که چگونه نقش یک قربانی را بازی کنند و آنقدر خود را مظلوم جلوه داده و از بدبختی‌هایشان بگویند تا از شما ترحم و دلسوزی جلب کنند. اظهار به شوخ طبعی و لودگی:افرادی که دچار اختلال خودشیفتگی هستند ممکن است وقتی وارد جمعی می‌شوند با گفتن جوک و لطیفه‌های خنده‌دار یا اظهار نظرهای تحقیرآمیز در مورد بقیه خودشان را شوخ طبع نشان بدهند تا از این طریق جلب توجه کنند.ادعای روشن فکر بودن: آنها سعی می‌کنند در بیشتر مواقع با سخنرانی کردن، حرف‌های جذاب و روشن فکرسخن گفتن تمام توجه فرد یا گروه را به خود جلب کنند.همه این موارد وسیله‌هایی هستند که فرد خودشیفته بتواند روی شما نظارت داشته باشد و شما یا توجهتان را کنترل کند؛ زیرا این افراد بسیاراحتیاج بیمارگونه‌ای به تحسین و توجه از بقیه دارند.همچنین در موضوع ازدواج یا کار کردن با افراد خودشیفته، سعی کنیم که تا حد امکان فاصله بگیریم و اگر این ویژگی‌ها را در خود می‌بینیم به این آگاه باشیم که علاوه بر ضربه به آدم‌های اطرافمان به خودمان هم آسیب می‌رسانیم!بنابراین برای آنکه روابط با کیفیتی را تجربه کنیم و بتوانیم طعم موفقیت را به معنای واقعی کلمه بچشیم حتما به روانشناس خوب مراجعه کنیم. برای مشاوره بیشتر در این زمینه، روانشناسان مجرب و صبور خانواده آفرینش خدمتگزار شما هستند.سپاسگزار از اینکه برای رشد فردی خود وقت گذاشتید و این مقاله را مطالعه کردید.✍️ فاطمه ملانوری شمسی [ دانشجوی رشته روانشناسی ]

افراد خودشیفته

چند روزی گریه و بی قراری های ستاره در مدرسه بیشتر شده بود و معلم هرچه دلیل این ناراحتی را می پرسید، از او جوابی نمی گرفت. مدیر از مادرش خواست تا به مدرسه بیاید بلکه بتواند این موضوع را حل کند. مادر ستاره بعد از شنیدن، لبخندی زد و گفت چیز مهمی نیست! ما یک ماه است که به این محله آمدیم و ممکن است ستاره دلتنگ دوستان و خانه قبلی مان شده باشد؛ راستش را بخواهید من و پدرش هم اینقدر مشغله و دردسر داریم که وقت نمی کنیم از او دلیل این کارهایش را بپرسیم یا بنشینیم کنار یکدیگر و صحبت کنیم… چند روزی از آن ماجرا گذشت تا اینکه یک شب، مادر ستاره از صدای جیغ و گریه از خواب پرید و هراسان به اتاق دخترش رفت،‌ رنگ چهره ی ستاره نشان از ترسیدن می داد. خودش را به آغوش مادر انداخت و در حالیکه که اشک می ریخت؛ شمرده‌ شمرده گفت:«مامان من خیلی کثیف شدم، کاش وقتی تو و بابا سرکار هستید من خانه خودمان باشم!»همسایه ی جدید آنها خانم و آقایی بودند که بچه ای نداشتند و از وقتی ستاره و خانواده اش به آنجا رفته بودند کلی با یکدیگر دوست شده و از او می خواستند تا موقع بازگشت پدر و مادر به خانه شان برود، آنها اینقدر با او بازی و تفریح می کردند که کلی به او خوش می گذشت.یک روز مرد همسایه آرام به ستاره گفت «دلت می خواهد یک بازی جدید به تو یاد بدهم؟» ستاره با شوق و ذوق گفت:« آره عمو!» او ادامه داد، این بازی یک شرط دارد…شرطش این است که در موردش به هیچ کس حرفی نزنی وگرنه مادرت دیگر به تو اجازه نمی دهد به خانه ما بیایی و این راز باید بین من و تو باقی بماند.دختر کوچولو کمی تعجب کرد اما سریعا قبول کرد. آنها برای بازی به اتاق رفتند، مرد شروع کرد به قلقلک دادن بدن ستاره و دائم بدنش را لمس می کرد تا اینکه ستاره با نارضایتی به او گفت:«عمو من این بازی را دوست ندارم، تو داری من را اذیت می‌ کنی!»مرد به حرف هایش اعتنایی نکرد و از او خواست مقابلش لباس هایش را عوض کند، دختر کوچولو که خیلی ترسیده بود جیغ می زد و گریه می کرد…اینگونه داستان ها را ممکن است تا به حال شنیده یا متاسفانه تجربه کرده باشید. برای جلوگیری از وقوع این مسائل نیاز است که ادامه ی این مقاله آموزشی را مطالعه بفرمایید. اگر شما یک والد هستید یا با کودک سر‌و کار دارید احتمالا تابه‌حال برایتان پیش آمده که کودکتان سوال‌هایی را درباره اندام جنسی خودش، تفاوت زن و مرد و یا چگونگی تولدش پرسیده باشد. در این مواقع چه جوابی به او می دهید؟ آیا نحوه مواجهه با کودکتان را درباره کنجکاوی‌های جنسی اش می دانید؟ تربیت جنسی کودک و آگاهی از راه های آموزش مسائل جنسی به کودکان یکی از بعد های فرزند پروری است که می‌بایست به آن اهمیت دهید. کنجکاوی جنسی کودکان و مسائلی که درباره آن صحبت می‌کنند بخشی از فرایند رشد آنهاست و عدم پاسخ درست و علمی به کودکان می‌تواند آسیب‌های روانی زیادی را به آنها وارد کند. حقیقت اینجاست که در جامعه ی ما، این حوزه از دشوارترین بخش‌های تربیت است؛ چون از یک طرف بعضی از والدین در مورد آگاه کردن فرزندانشان در این مسائل ترس دارند و این تصور را دارند که آگاهی آنها نسبت به این مسائل، باعث گمراهی می‌شود و از طرف دیگر حجب و حیا و شرم بعضی از والدین هم در ارائه ی این دست اطلاعات به فرزندان، باعث ایجاد چالش در این مسئله می‌شود. در حالیکه والدین، اولین مربیان جنسی کودک هستند و مهمترین نقش را در آماده‌ سازی کودکان برای رویارویی با تنش‌ها و ابهامات زندگی جنسی کودک دارند.در این مقاله راجع به تعریف تربیت جنسی، اهمیت آموزش تربیت جنسی، روش های تربیت جنسی و همچنین در مورد حریم خصوصی و چگونگی آموزش آن به کودک می‌خوانیم. با خانواده و گروه مشاوره آفرینش همراه باشید.<h1>تربیت جنسی به چه معناست؟</h1>تربیت جنسی به این معناست که به کودک خود آموزش بدهیم چگونه از خودش مراقبت کند تا از خطر و سو استفاده هایی که ممکن است او را در جامعه تهدید کنند جلوگیری کنیم. باید به این نکته توجه داشته باشیم که تربیت جنسی به معنای آموزش روابط جنسی و زناشویی نیست!آموزش تربیت جنسی باید به تدریج، در زمان مناسب، با روش های درست و همچنین با پاسخ صحیح و قابل درک به سوالات کودک، صورت بگیرد. اهمیت تربیت جنسی را از تاثیراتی که روی فرد می گذارد می توان پی برد.<h1>اهمیت آموزش صحیح چیست؟</h1> پژوهش‌ها نشان می دهد که ارائه آموزش‌های صحیح در مورد سلامت جنسی می‌تواند نتایج ارزشمندی داشته باشد و آموزش جنسی به صورت نظام مند و اصولی باعث کاهش معنادار آمار کودک آزاری و به ویژه بارداری دختران در نوجوانی بوده است. برخلاف تصور بسیاری این آموزش‌ها نه تنها کودکان را وقیح نمی‌کند بلکه آنها را با حقوق جنسی خود و دیگران آشنا کرده و جلوی حریم شکنی ها را می‌گیرد. باعث افزایش اعتماد به نفس، رضایت از زندگی، احترام به خویش و دیگران، رشد جنسی سالم کسب هویت سالم، روابط سالم زناشویی و ایجاد بهداشت روانی می‌شود.نمی‌توانیم صبر کنیم تا فرزندمان به سن مشخصی برسد و بعد از آن تربیت جنسی را آغاز کنیم بلکه آموزش‌ها باید از همان کودکی در زندگی روزمره و عادی گنجانده شود؛ مثلاً موقع تعویض لباس یا تعویض پوشک به اندامش نگاه نکنید؛حمام رفتن با والد همجنسی که لباس زیر پوشیده باشد یا در مهمانی‌ها هر لحظه بدانید فرزندتان کجاست و با کیست! ( به طور نامحسوس) <h1>راه های آموزش مسائل جنسی به کودکان: </h1>بچه‌ها باید درک کنند که بدنشان متعلق به خودشان است آنها باید بدانند که افراد دیگر فقط می‌توانند بخشی از بدن آنها را لمس کنندو اندام خصوصی را به غیر از پدر‌و مادر هیچ کس نمی تواند لمس کند‌!چگونه این کار را آموزش بدهیم؟! به کودک بگوییم تو ارزشمند هستی و آنچه به تو تعلق دارد ارزشمند است.نکته قابل توجه این است که هیچ کدام از اندام‌های بدن را ارزشمندتر یا بی ارزش تراز دیگری جلوه ندهیم.به کودک کارکرد های چشم، گوش، دست، بینی، مقعد و آلت تناسلی را آموزش بدهیم…چشم برای دیدن است و نباید دست آلوده در چشممان کنیم؛گوش برای شنیدن، بینی برای بوییدن، دهان برای خوردن و آشامیدن، مقعد برای پی پی کردن ( صدا نباید تغییر کند و حالت خجالتی به خود بگیرد)آلت تناسلی برای جیش کردن (تا قبل از سن بلوغ کارکرد آلت تناسلی فقط برای ادرار است، از سن بلوغ در مورد تولید مثل می گوییم؛ فقط تولیدمثل! و در مورد لذت رابطه جنسی صحبتی نمی کنیم) <h1>حریم خصوصی را به کودک خود یاد بدهیم: </h1> در این سن به کودک می‌گوییم قسمت‌هایی که با لباس زیر پوشانده شده، قسمت‌های خصوصی بدن هستند و کسی اجازه ندارد ببیند و ما هم نباید این قسمت از بدن کسی را ببینیم.چگونه مرور کنیم؟ _تو استخر همه مایو می‌پوشند._ دیدی موقع رفتن به حمام، دستشویی یا تعویض لباس، در را می بندیم؟ پدر مادر می‌بایست مفهوم حریم شخصی را به کودک یاد بدهند و از او بخواهند این قانون را درباره همه افراد و حتی دیگران در مقابل خودش رعایت کند.خصوصی نه مخفی! کودک باید درک کند که مسائل جنسی اموری سری و مخفی نیستند بلکه خصوصی‌اند و ما نباید از این امور احساس خجالت کنیم. بهترین زمان یاد دادن نام های اندام خصوصی به کودکان، هنگام حمام کردن است. به کودک یاد بدهید همانطور که کسی نمی تواند از شانه، حوله و مسواک دیگری استفاده کند، هیچ کسی اجازه ندارد به اندام خصوصی تو دست بزند.لیف را بگیر و خودت جای خصوصیت را بشور!برای آشنایی بهتر با سوالات جنسی که کودک ممکن است از شما بپرسد و چالش هایی ایجاد شود، با آموزش های بعدی مرتبط با تربیت جنسی و چگونگی جواب دادن به کودک، همراه باشید.

تربیت جنسی کودک

<h1><a id="_auagcvgq7swz"></a>_منشأ پرخاشگری کودکان چیست؟</h1>تا به حال به این فکر کرده‌اید‌ منشأ پرخاشگری و لجبازی‌های کودک یا نوجوان ما چیست؟ و ما چقدر از شیوهٔ درست و سبک صحیح تربیت آگاهی داریم؟خانوادهٔ آفرینش درصدد این است که به شما والد عزیز و مشتاق به امر مهم تربیت، یاری و هم‌فکری برساند.امید است که خانواده‌ها با به کار گرفتن راه‌حل‌ها، درک و آشنایی با مشکلات و دغدغه‌های کودک یا نوجوان خود، بتوانند با فرزندشان ارتباط بهتری داشته باشند.در حقیقت، رفتار نادرست کودک یا نوجوان بازتابی از رفتار والدین است‌.<h1>انواع سبک های تربیتی: </h1>سارا دختری ده ساله است که به جشن تولد دوستش دعوت شده و برای این روز ذوق و شوق زیادی دارد، اما علیرغم علاقهٔ شدید او برای حضور در جشن و وقت گذراندن با همکلاسی‌هایش، مادرش به او چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. هنگامی که سارا دلیل این نارضایتی را می‌پرسد، مادرش با خودخواهی جواب می‌دهد: «چون من می‌گم، دیگه هم حرفی نباشه!» و حتی به سارا فرصت صحبت کردن و توضیح دادن در مورد شرایط جشن تولد و رفع ترس و دل‌نگرانی‌های مادرانه را نمی‌‌دهد. سارا می‌گوید که مادرش به نظر او احترام نمی‌گذارد و در خانواده هرچه پدر و‌ مادر می‌گویند او باید اطاعت کند و متأسفانه این بحث به دعوا یا تهدید شدن به تنبیه و طرد شدن توسط مادر ختم می‌شود. ناگفته‌ نماند که این رفتارها باعث ایجاد حس ترس و احساسات بد سارا نسبت‌به مادرش می‌شود. او به‌مرور زمان به فردی پرخاشگر تبدیل شده که دائم می‌خواهد از دیگران کینه‌جویی کند یا با پنهان‌کاری و دروغ گفتن کارهایش را پیش ببرد.<h1>_ سبک تربیتی مستبدانه و آثار آن: </h1>اگر شما هم قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای فرزند خود وضع می‌کنید، احساسات و هیجانات او را نادیده می‌گیرید و معتقد هستید فرزندان باید حرف‌های پدر و مادر را بی‌چون و چرا قبول کنند و کنترل بالا و ارزش‌گذاری زیاد برای انضباط آن‌ها برایتان حائز اهمیت است، باید بگویم که متأسفانه شما از سبک مستبدانه برای تربیت فرزند خود استفاده می‌کنید.کودکانی که با این سبک تربیتی پرورش یافته‌اند، به‌دلیل ترس و عواقبی مثل تنبیه و طرد شدن، مجبور به اطاعت کردن هستند. قابل ذکر است که حرمت نفس آن‌ها به‌شدت در خطر است و در آینده نیز قادر به حل مسائل منطقی نیستند، زیرا نظر و علایق آن‌ها بی‌ارزش شمرده می‌شود و حتی ممکن است هیجانی و با پرخاشگری بیشتری نسبت‌به مسائل، واکنش نشان دهند.آن‌ها یاد می‌گیرند برای رسیدن به خواسته‌هایشان دروغ بگویند، یا این فقدان را با رفیق‌بازی یا مصرف مواد جبران کنند؛ پدر مادر در این جنگ قدرت گرچه به‌ظاهر پیروز می‌شوند، اما به نابودی استقلال فرزند خود بها می‌دهند؛ فرزندی که در آینده قدرت تصمیم‌گیری در امور را ندارد. <h1>_ چه سبکی از تربیت، سهل گیرانه نامیده می شود؟! </h1>تا به حال برایتان پیش آمده فرزندتان یک ساعت دیرتر از موعد به منزل بیاید و برای شما دیر آمدن او هیچ اهمیتی نداشته باشد و به‌خاطر این رفتار، ناراحت یا متأثر نشوید و به نوجوان خود چیزی نگویید؟!اگر جوابتان‌ آری است، مطالعهٔ ادامهٔ این مقاله، سبک تربیتی سهل‌گیرانهٔ شما و آثار آن بر روی فرزندتان را بررسی می‌کند. بعضی از والدین در تربیت فرزندشان کمتر دخالت می‌کنند و اجازه می‌دهند فرزند هر کاری دوست دارد انجام دهد و صرفاً اگر مشکل جدی برای او پیش بیاید وارد موضوع می‌شوند. البته این بررسی نیز بیشتر به‌دلیل حس دلسوزی و برای بخشش و چشم‌پوشی می‌باشد، نه اصلاح رفتار نادرست او. این والدین نقطهٔ مقابل والدینی با سبک مستبدانه هستند، آن‌ها قوانین و انتظاراتی ندارند، با برخورد گرم و روحیهٔ مراقبت‌کننده تصمیم‌گیری را بر عهدهٔ فرزند می‌گذارند. این افراد ممکن است عزت‌نفس پایین و توانایی کم در کنترل هیجانات خود داشته باشند، چون در کودکی، رفتارهایشان کمتر هدایت و کنترل شده است.اجازه دادن به فرزند برای انجام هر کاری و نداشتن حد و مرز، شاید در کوتاه‌مدت برایش خوشایند باشد، اما در بلندمدت احساس خوبی ندارد، زیرا کودک فکر می‌کند‌ والدین تسلیم خواستهٔ او شده‌اند و برایش احترام قائل نیستند. همچنین فرد یاد نمی‌گیرد که چگونه باید به خودش احترام بگذارد و خود را ارزشمند بداند.مشکلاتی از قبیل فرار از مدرسه، اضافه وزن و افت تحصیلی از جمله مسائلی است که به‌تدریج در این شیوهٔ تربیتی خود را نشان می‌دهند. <h1>_والدینی که پیرو سبک تربیتی</h1><h1>طرد کننده هستند؛ چگونه‌ رفتار </h1><h1>می کنند؟</h1>امروزه، به‌دلیل استفادهٔ زیاد از تکنولوژی‌ و غرق شدن در فضای مجازی، بعضی از والدین ممکن است نتوانند به‌خوبی به فرزندان خود رسیدگی کنند. اگر شما هم به‌دلیل مشکلات فراوان مالی، بیکاری، بیماری یا افسردگی و… ناخواسته از فرزندان خود غافل شده‌اید، این یک زنگ خطر است! شاید سبک تربیتی شما والد عزیز، طردکننده باشد. والدینی با این سبک به‌اصطلاح کاری به فرزند خود ندارند و به‌دلیل زمان کمی که صرف او می‌کنند، از وضعیت فرزند خود بی‌اطلاع هستند. همچنین رغبت و توجهی از طرف فرزندشان دریافت نمی‌کنند. قوانین انضباطی و تربیتی برای این نوع خانواده‌ها معنایی ندارد. این سبک ممکن است بیش از هر سبکی به فرد آسیب برساند و اثرات طولانی‌ مدتی بر سلامت روانشان بگذارد. فرزندانی با سبک تربیتی طرد‌کننده در برخی موارد عملکرد تحصیلی ضعیفی دارند و دارای مشکلات رفتاری مانند افسرده‌خویی، شادکامی کم، شخصیت اجتنابی و اعتماد به نفس پایین هستند. آن‌ها علیرغم آن‌که به تعاملات اجتماعی علاقه دارند، به‌شدت از برقراری ارتباط و نزدیک شدن به دیگران اجتناب می‌کنند و به‌هیچ‌عنوان نظرات منفی و انتقاد را در مورد خودشان نمی‌پذیرند و به بازخوردها بسیار واکنش نشان می‌دهند.<h1>_ بهترین سبک تربیتی برای فرزندمان چیست؟ </h1>همهٔ ما می‌خواهیم فرزندمان در آینده به فردی مستقل و مسئول تبدیل شود که در بیان احساسات و نظرات خود آزادانه عمل می‌کند. این اتفاق چطور و چگونه رخ می‌دهد؟سبک تربیتی مقتدرانه در این امر پاسخگوی سؤال ماست. والدینی که پیرو سبک مقتدرانه هستند، خودشان را دوست فرزندشان می‌دانند و ازاین‌رو، برای ایجاد و حفظ رابطه‌ای مثبت با فرزندشان تلاش زیادی می‌کنند. آن‌ها در تربیت فرزند، قانون وضع می‌کنند و در صورت رعایت‌ نکردن قوانین، پیامد آن را اجرا می‌کنند و احساسات فرزند را در هر موقعیت در نظر می‌گیرند. در این سبک با این‌که احساسات فرزند ارزشمند است و به آن توجه می‌شود، در نهایت والدین مسئول تربیت‌اند. والدین با سبک مقتدرانه برای جلوگیری از مشکل رفتاری، پیش از وقوع آن، وقت و انرژی زیادی می‌گذارند. در این نوع خانواده‌ها هیچ‌کس بااهمیت‌‌تر یا کم‌‌اهمیت‌‌تر از دیگری نیست. وقتی شما با فرزندتان رفتار برابر دارید، یعنی به او احترام می‌گذارید. آیا این رفتار به این معنی است که هر دوی شما برابر هستید؟ خیر. شما تجربهٔ زندگی و در نتیجه مسئولیت بیشتری دارید، اما هم شما و هم فرزندتان هر دو انسان هستید و مستحق آن هستید که به شما احترام بگذارند.این والدین ارتباط خوب و متناسب با درک فرزند دارد که تمامی این رفتارها تأثیر مثبتی در رشد و سلامت روان نوجوان گذاشته و او به‌طور آزادانه می‌تواند احساساتش را بیان کند و در آینده به شادی و موفقیت گرایش زیادی داشته باشد.

سبک تربیتی

<h2><a id="_heading=h.dfpdoqwr132h"></a>وقتی در اتاق مشاوره به درد و دل های نوجوانان گوش می دهم؛</h2><h2><a id="_heading=h.8awn8v1eso2t"></a>دائم حرف هایی شبیه اینکه:</h2><h2><a id="_heading=h.75zrzufjt1k9"></a>_ کاش پدر مادرم علائق و سلایق من را هم درک می کردند و به آنها احترام می گذاشتند.</h2>– دیروز می خواستم به خانه ی دوستم بروم اما پدرم به من اجازه نداد، دلیلش را هم که می پرسم سرم داد می زند و جواب قانع کننده ای ندارد.–چرا دختر نباید با صدای بلند بخندد؟ _ اصلا چرا باید حجاب داشته باشم؟_ دلم می خواهد برای رفتن به مهمانی لباس هایم را خودم انتخاب کنم و هر چه دوست دارم بپوشم اما اجازه نمی دهند.و هزار سوال و گلایه ی دیگر که متاسفانه ذهن فرزندمان را درگیر خود کرده است. _ چرا خدا ما را خلق کرده است؟ مهدیه شفیع نادری هستم دکترای روانشناسی و موسس مرکز مشاوره آفرینش که در این مقاله آموزشی، برای شما والد عزیز از بحران های دوره ی نوجوانی نوشته ام، تا با فراگیری این اطلاعات بتوانیم در این دوران حساس، بهترین رفیق نوجوان خود باقی بمانیم‌. <h1><a id="_heading=h.q16dj6n4dgoe"></a>بحران های دوران نوجوانی:</h1>نوجوانی یعنی حوزه ورود به بلوغ جنسی، این دوران در پسرها در محدوده سنی ۱۱ تا ۱۹ سالگی و در دخترها ۹ تا ۱۹ سالگی است. در مواقعی که فرزندتان دچار بلوغ زودرس یا دیررس می‌شود باید متخصص غدد کودکان بررسی کند که آیا مسائل هورمونی یا اموری دیگر در این موضوع نقش دارند یا نه! <h1><a id="_heading=h.ui07066sc2uv"></a>ما در نوجوانی با چهار بحران اساسی روبروهستیم:</h1>1/ بحران هویت2/ بحران بلوغ 3/ بحران استقلال 4/ بحران شخصیت که در اینجا با بحران هویت، بیشتر آشنا می شویمو در مقالات بعدی، سه بحران دیگر را توضیح خواهیم داد.<h1>_هویت چیست و چگونه معلوم می‌شود؟</h1>هویت با چیستی و چرایی شکل می‌گیرد. فرزند شما تا قبل از این با یکی دو توضیح و اصرارتان راه می‌آمد و متقاعد می‌شد اما اکنون می‌خواهد دلیل و ریشه همه توصیه‌ها، سفارش‌ها و نصیحت‌های شما را بشناسد. برای چه باید نماز بخواند؟ چرا باید حجاب داشته باشد؟ برای چه نباید اینگونه لباس بپوشد؟ اصلاً برای چه باید درس بخوانم؟ برایش این سوال ایجاد می‌شود که چرا او را به دنیا آورده‌اید دلیل خلقت چیست؟ خدا کجاست؟گاهی اوقات سوال‌ها جدی و اساسی در سطح آفرینش است و گاهی در سطح رفتار یا امور روزمره زندگی است مثلاً چرا بابا این کار را کرد؟ چرا اینطوری صحبت می‌کند؟ چرا ما خانه‌ مان را عوض نمی‌کنیم؟ چرا خانه ما در این منطقه هست؟ چرا بابا ماشین ما را عوض نمی‌کند؟ چرا مدیر یا معلم اینگونه حرف زدند؟اگر ما نتوانیم چیستی و چرایی مطرح شده برای نوجوان را به درستی مدیریت کنیم باید منتظر یک انفجار باشیم. متاسفانه برخی والدین و اولیای آموزشی نه استقبال خوبی از این چیستی و چرایی‌ها دارند و نه پاسخ مناسبی برایش پیدا می‌کنند از نظر آنها این سوالات علامت طغیان فرزند است. از این رو با نگرانی سعی دارند این طغیان را مهار کنند و جلوی آن را بگیرند!اولین مرحله و نخستین قدم در ارتباط با نوجوان این است که ما این دوره هویت‌یابی و بروز چیستی و چرایی‌های آنها را بپذیریم و مهارت رفتار مناسب در این زمان را بیاموزیم. هویت، مسئله ای بسیار اساسی است. اگر کسی هویت کسب نکند، در مراحل بعدی زندگی قدرت «نه گفتن» ندارد و امکان دارد سرنوشت و آینده ی خود را در اختیار دیگران قرار دهد. اگر نوجوان شما چشم و گوش بسته طبق اعتقادات شما رفتار می‌کند، خوشحال نباشید.ببینید چرا نوجوانتان چیستی و چرایی ندارد؟اگر او به دنبال دلیل اعتقادات، افکار و اتفاقات اطرافش نیست، باید با طرح سوال‌هایی وی را تشویق کنید تا جستجوگر شود و بفهمد هنوز خیلی از چیزها را نمی‌داند، بنابراین باید به دنبالش برود، حقیقت و پاسخ صحیح چرا هایش را بیابد. آن را در خودش شکل بدهد تا ریشه بگیرد، نه اینکه سطحی عمل کند و بعد با هر تلنگری به هر سویی کشیده شود، همان اتفاقی که بر سر اعتقادات بسیاری از افراد بزرگسال آمده است. متاسفانه ما نخست جلوی هویت‌یابی و هویت خواهی نوجوان را می‌گیریم بعد هم می‌خواهیم او را تشویق کنیم به راهی برود که خودمان می‌گوییم. آن هم با دلایل و صحبت‌های بی‌هویتی که سست، بی اعتبار، بی‌ریشه و بی‌منطق هستند. مثلاً با این جملات به نوجوان جواب می‌دهیم: «خدا دوست دارد… خدا دوست ندارد… این درست نیست؛ مردم چه می‌گویند؟ اگر فامیل بگویند چرا، چه می‌گویی؟» توجه داشته باشید این‌ها هویت دادن نیست هویت‌هایی که ریشه نگرفته باشند، یک شبه و با یک سوال، با شنیدن یک حرف متفاوت یا با یک شک می‌توانند به هم بریزند و از بین بروند . اولین بحران «بحران هویت» است. کودک شما تا قبل از نوجوانی به توصیه‌های شما توجه می‌کرد. در واقع سبک زندگی و رفتار او با خانواده در تعارض جدی نبود؛ اما در نوجوانی شناخت ها شکل می گیرد و شروع به مخالفت با شما می‌کند، زمانی که می‌خواهد به مهمانی برود، نوع پوشش و همه مسائل دیگراو با شما در تعارض قرار می‌گیرد. نوجوان در تمام این اختلاف نظرها در حال پیدا کردن دیدگاه و منظر خودش است. در واقع نوجوانی اول تلاطم‌های فکری و شناختی است و این تلاطم ها نوجوان را کاملا به هم می ریزد. <h1><a id="_heading=h.261rvdll5elg"></a>_راهکار برخورد با بحران هویت:</h1>وقتی راهکار را به والدین می‌گویم بعضی از آنها نمی‌توانند بپذیرند، ذهنشان مقاومت می‌کند؛ اما بعد از اجرا نتایج مطلوبی را به دست می‌آورند. 1/ ما باید با فرزندمان جلسات پرسش و پاسخ بگذاریم، اگر خودمان اطلاعات کافی نداریم، هزینه کنیم و فرد باسوادی را در زمینه مورد نظر بیاوریم تا با فرزندمان صحبت کند.توجه داشته باشید که هویت، در مسیر شکل‌گیری افت و خیز‌های زیادی و عوارضی نیز دارد. باید بتوانیم با عوارض بحران هویت برخورد مناسبی داشته باشیم. یادمان باشد نوجوان در مسیر هویت‌یابی امکان دارد روزانه در رابطه با ارزش‌های متعدد زندگی مثل درس خواندن، سبک لباس پوشیدن، جهان بینی، مسائل عبادی و… نظرش تغییر کند. نوجوان در این دوران آشفته و سردرگم است و مدام به انتخاب‌های خود شک می‌کند. گاهی فکر می‌کند او بهتر از والدینش می‌فهمد برای خود سبک و سیاقی متفاوت از آنچه والدین قبول دارند، انتخاب می‌کند و گاه پشت پا می‌زند و هر آنچه که تا کنون قبول داشته است. ممکن است گاهی درگیر فرقه‌های متفاوت مذهبی شود یا برعکس قید همه چیز را بزند.2/ فکر نکنید الان با تمام قوا باید مانع او شوید. اتفاقا گاهی بعضی مسائل را باید خودتان، قبل از اینکه فرزندتان به دنبالش برود، برای او مطرح کنید، مثل علائم بلوغ . 3/ برایش توضیح دهید: « عزیزم، در دیدگاه فکری دیگر، این مسئله اینگونه بیان شده است. اگر دوست داشتی، می توانیم با هم مطالعه کنیم یا از یک فرد آگاه کمک بگیریم.» 4/ ذکر این نکته بسیار ضروری است که اگر از فرد دیگری در رابطه با این موضوع کمک می گیرید، فردی آگاه و به دور از هرگونه تعصب باشد. ✍️ {خانم مهدیه شفیع نادری/ دکترای روانشناسی، استادیار دانشگاه و موسس مرکز مشاوره آفرینش }

بحران های دوران نوجوانی

گاهی والدین از پریدن، جنب و جوش و شیطنت‌های فرزند خود مخصوصاً در مهمانی‌ها گله مند می‌شوند…و برای توصیف کودک خود از جمله ی معروف (از دیوار راست بالا می‌رود) استفاده می‌کنند.آنها می‌گویند اگر از کودک بخواهیم برای لحظاتی بنشیند یا نقاشی بکشد، اصلاً به حرف ما گوش نمی‌دهد و بیشتر از قبل ما را ناامید می‌کند! دلیل این جنب و جوش‌های بیش از اندازه چیست؟! آیا می‌تواند منشأ یک اختلال باشد؟اگر شما پدر مادر عزیز هم با اینگونه مسائل دست و پنجه نرم می‌کنید؛ پیشنهاد می‌کنم در ادامه این مقاله آموزشی با ما همراه باشید. <h1>در این مقاله می‌آموزیم:</h1><h1><a id="_heading=h.lmis64qwn3vw"></a>1_ اختلال بیش فعالی (ADHD ) چیست ؟</h1><h1><a id="_heading=h.hq2bi3444wzf"></a>2_ آیا کودک ما شیطنت می‌کند، یا بیش فعال است؟</h1><h1><a id="_heading=h.kxvbh78f6n9o"></a>3 _ چه عواملی باعث بیش فعالی می‌شوند؟</h1><h1><a id="_heading=h.2q3nphnka2wx"></a>4_ ۱۸ سوالی که به ما در تشخیص یک کودک بیش فعال کمک می‌کند. </h1><h1><a id="_heading=h.kohtwdrpy0xc"></a>5_ چگونه می‌توان اختلال بیش فعالی را درمان یا کنترل کرد؟ </h1>اختلال بیش فعالی یک اختلال روانپزشکی است که باعث بروز واکنش‌های تکانشی، اختلال در یادگیری و فعالیت‌های فیزیکی بیش از اندازه می‌شود. اختلال نقص توجه بیشتر در کودکان تشخیص داده می‌شود. کودکان (ADHD) در سه زمینه مشکل دارند: 1 تمرکز و توجه ندارند2 بیش فعال هستند3 تکانشگری دارند<h1>علت های بیش فعالی چیست ؟ </h1>یافته‌های موجود حاکی از آن است که علت ADHD عمدتاً منشأ ژنتیک دارد. همچنین عوامل عصبی، شیمی، فیزیولوژی و عوامل رشدی و روانی اجتماعی هم می‌توانند در این اختلال اثر داشته باشند. کمبود اکسیژن موقع تولد، وزن کم، مصرف الکل و سیگار مادر هم تاثیر بسزایی در ایجاد اختلال بیش فعالی دارد. <h1>چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که کودک ما شیطنت‌های مختص به سن خودش را انجام می‌دهد یا یک کودک بیش فعال است؟!</h1>برای تشخیص کودک بیش فعال، ۱۸ سوال یا همان علائم مربوط به این اختلال طراحی شده است.لازم به ذکر است که ۹ سوال در زمینه تمرکز و توجه، ۶ سوال در زمینه بیش فعالی و ۳ سوال آن در مورد تکانشگری می‌باشد.کافیست از ۹ سوالی که در زمینه تمرکز و عدم توجه پرسیده می شود، ۶ مورد از آن در مورد فرزند شما صدق کند و‌ مثبت باشد و هیچ نشانه ی دیگری از خود بروز ندهد آن وقت احتمال اینکه فرزند شما دارای نقص توجه باشد، وجود دارد. <h1>سوالات و علائم مربوط به کمبود توجه :</h1>۱. به دستورات جزئی توجه کامل ندارد و اشتباهاتش از روی بی‌دقتی است ؟۲. تمرکز مداوم نداشته و در حفظ توجه مشکل دارد ؟۳. این احساس را به دیگران منتقل می‌کند که گوش نمی‌دهد ولی در واقع توجه ندارد ؟۴.ممکن است در والدین هم این احساس را ایجاد کند که لجبازی می‌کند ؟۵.در سازمان دادن کارها و برنامه‌ریزی مثل آماده کردن وسایل مدرسه مشکل دارد؟۶.اغلب قادر نیست دستورالعمل‌ها را دنبال کند و نمی‌تواند تکالیفش را تمام کند ؟۷. از کارهایی که توجه مداوم بخواهد ، مثل درس خواندن و انجام تکالیف مدرسه دوری می کند؟۸.وسایلش را جابه جا می‌گذارد یا گم می‌کند و اصلاً یادش نمی‌آید که کجا گذاشته است‌؟۹.به سرعت حواسش با محرک‌های محیطی پرت می‌شود و نمی‌داند معلم چه تکلیفی به او داده است ؟<h1>سوالات و علائم بیش فعالی :</h1>1.ممکن است اغلب سر جایش وول بخورد یا جابه جا شود؟2.اغلب جایش را در کلاس و هر جایی که انتظار نشستن می‌رود ترک می‌کند؟3.زیاد می‌دود یا در مکان‌هایی که متناسب نیست بالا و پایین می‌پرد؟4.برایش مشکل است که در فعالیت‌های لذت بخش، آرام و با صدای آهسته شرکت کند؟5.اغلب در حال حرکت است و طوری رفتار می‌کند که انگار یک موتور درونش روشن است؟6.احساس می کنید کودک شما اغلب پرحرف است؟ <h1>سوالات و علائم تکانشگری : </h1>1.بدون فکر و تامل، عمل می‌کند و قبل از اینکه سوال تمام شود جواب می‌دهد؟2.اغلب در انتظار کشیدن و صبوری کردن مشکل دارد؟3.صحبت یا فعالیت دیگران را قطع می کند؟باید توجه داشته باشید که اگر از تمامی نشانه‌های بیش فعالی و تکانشگری که بالاتر ذکر شد، کودک شما فقط ۶ نشانه را داشته باشد یا جواب شما به ۶ سوال مثبت باشد می توان گفت دچار بیش فعالی و تکانشگری است. اما اگر از کل ۱۸ سوالی که مطرح شده، ۶ مورد از علائم را داشته باشد او مبتلا به ADHD است.<h1>در چه مکان‌هایی ممکن است کودک علائم بیش فعالی خود را نشان ندهد؟!</h1>_محیط‌ هایی که ساختارمند هستند، مانند سر کلاس درس معلمی که قاطع و جذاب است. _ محیطی که تنوع در آن زیاد است. _فعالیت‌هایی که برایش جالب است مثل بازی با موبایل، تبلت و…_در مکان‌هایی که کودک مرتب پاداش می‌گیرد و تشویق می‌شود._کارهایی که باید با غریبه‌ها انجام بدهد و توجه بیشتری می‌خواهد. چگونه می‌توان اختلال بیش فعالی در کودکان را درمان کرد؟__ همکاری با روانشناس متخصص برای کار در عملکردهای مختل شده.__آموزش مدیریت رفتاری کودک به والدین. __تطبیق محیط آموزشی با کارکردهای اجرایی کودک.__اصلاح فرزند پروری (در صورت مشکل)و در انتها ممکن است در کنار مشاوره به دارو درمانی هم نیاز داشته باشد که در این مورد حتما باید با روانشناس مربوطه مشورت کنید. ✍️خانم بهناز حسینی [فوق لیسانس روانشناسی _ استاد دانشگاه]

اختلال بیش فعالی کودکان

<h1>توسعه فردی</h1>برای داشتن یکی زندگی سالم، هدفمند و انعطاف پذیر برای مواجهه با مشکلات با یادگیری مهارت‌های زندگی امکان پذیر است. اگر آموزش مهارت‌های زندگی از همان کودکی شروع شود، کودکان می‌توانند از آن به صورت ابزار پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی استفاده کنند.همچنین مهارت‌های زندگی باعث پیشرفت توانمندی ها و کسب موفقیت های شغلی و تحصیلی در افراد می‌شود. فردی که دارای این مهارت است خود را دوست داشتنی، با کفایت، منحصر به فرد و ارزشمند می‌داند.و در نهایت هدف مهارت‌های زندگی: ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت‌های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و کشمکش های بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه می‌زنند.در کلینیک روانشناسی و مشاوره آفرینش ما در کنار شما هستیم تا مهارت‌های زندگی را به فرزندان شما و همچنین شما عزیزان آموزش دهیم .همه ما یکبار زندگی می‌کنیم، پس چه زیباست اگر برای خود و سلامت روان مان ارزش قائل باشیم تا بتوانیم زندگی زیباتری را ابتدا برای خودمان و سپس در کنار خانواده‌مان و دوستانمان خلق کنیم.<h1>۱۰ مهارت اصلی و پایه مهارت‌های زندگی:</h1><h1>خودآگاهی : </h1>یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است که ما رو در برابر آسیب‌های روانی_اجتماعی محافظت میکنه. خودآگاهی باعث میشه، احساسات خودمون رو در موقعیت های مختلف بشناسیم و توانایی بیان کردن احساسات مون رو داشته باشیم. از طرفی این مهارت به ما نشون میده که اهداف و ارزش‌هایی که در طول مسیر زندگی داریم چه چیزهایی هستن و راه و روش‌های متفاوتی برای رسیدن به اون اهداف رو پیدا کنیم. همچنین خودآگاهی به کودکان و نوجوانان کمک میکنه تا فرایند هویت یابی و کسب هویت سالم برای بزرگسالی در اون‌ها شکل بگیره.<h1>2- همدلی:</h1> وقتی فردی غمگین هست و شروع به درددل کردن با ما میکنه، چه کاری باید انجام بدیم؟همونطوری که وجود ما و احساساتی که داریم ارزشمند هستن، وجود و احساسات دیگران نیز ارزشمند است. وقتی کسی از دوستان یا نزدیکان ما در موقعیت خوبی قرار نگرفته یا احساسات خوبی رو تجربه نمیکنه، وقتی با ما صحبت میکنه ، سعی کنیم احساساتش رو درک کنیم، اینکه خودمون رو جای طرف مقابل بذاریم و ببینیم چه کاری میتونیم انجام بدیم که خوشحالش کنیم. در دوران مدرسه ، اولین محیط اجتماعی که کودک وارد میشه مهارت همدلی میتونه بهش این رو بفهمونه که دیگران هم مهم هستن و احساساتی که تجربه میکنن هم ارزشمند هستش.<h1> 3- برقراری ارتباط موثر: </h1>بسیاری از مشکلاتی که داریم به دلیل روابط ما با دیگران است. فقدان مهارت در برقراری رابطه موثر با دیگران عامل بسیاری از ناکامی‌ها و شکست‌های بسیاری از افراد است.ارتباط موثر تنها راه ایجاد رابطه با دیگران است، اینکه چگونه به صورت صحیح احساسات خودمون رو بیان کنیم، سوتفاهم های به وجود اومده رو رفع کنیم و با دیگران تبادل اطلاعات داشته باشیم. ضرورت این مهارت هنگامی خودش رو نشون میده که روابط ما با دیگران دچار تعارض شده و اگر ما از همان سنین کودکی و نوجوانی این مهارت را کسب کنیم، می‌توانیم ارتباط موثر با دیگران را یادگرفته و دایره اجتماع خودمون رو گسترش بدیم.<h1>4- ارتباط بین فردی:</h1> انسان موجودی اجتماعی است، بنابراین با محیط اجتماعی خودش در هر موقعیتی در تماس هست. یکی از این موقعیت ها، گروه‌هایی هستن که ما در اون گروه‌ها قرار داریم و برای هدفی مشترک تلاش می‌کنیم. از طرفی این گروه‌ها قوانین خاص خودشون رو دارن که باید از اونها پیروی کنیم. برای کودک اولین محیط اجتماعی خانواده و سپس مدرسه هست که با یادگرفتن قوانین و ارزش‌های هر گروه میتونه زندگی سالمی رو برای خودش به وجود بیاره.<h1>5 - تفکر خلاق: </h1>تفکر خلاق نوعی از دیدن است. این نوع تفکر قدرت کشف و اندیشه‌های جدید رو برای فراهم میکنه. این مهارت به ما کمک میکنه تا در موقعیت‌های ناگوار زندگی، چطوری احساسات منفی خودمون رو به احساسات مثبت تبدیل کنیم.<h1>6- تفکر نقادانه : </h1>تفکر نقاد به فرد کمک میکنه هیچ نظر یا اندیشه ای رو بدون ارزیابی و بررسی نه بپذیره و نه رد کنه. این نوع تفکر، تفکر منطقی است که بر نحوه تصمیم گیری تمرکز داره.<h1>۸ و ۷ - مقابله با استرس و مقابله با هیجانات منفی:</h1> ما در طول روز درگیر احساسات و هیجانات منفی میشیم و با اون‌ها سروکار داریم. و اینکه ما به دو صورت هیجان مداد و مسئله مدار به احساسات خود پاسخ میدیم.<h1>۱۰ و 9- حل مسئله و تصمیم گیری: </h1>اگر کودکان و نوجوانان بتوانند فعالانه در مورد اعمال خود تصمیم بگیرن و پیامد هر راه‌حل را بررسی کنن، می‌توانند از سلامت روان بهتری برخوردار باشن. زندگی مملو از مشکلاتی است که باید حل شوند و و در مورد آن‌ها تصمیم گرفته شود. بنابراین مهم است که کودکان و نوجوانان بتوانند راه‌حل‌های مفیدی را برای خود انتخاب کنند.✅️ در پایان توضیحات به این نتیجه می‌رسیم، که مهارت‌های زندگی اکتسابی هستند و ما با یادگیری آن‌ها به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی می‌توانیم مسیر زندگی خود را، با وجود اینکه مشکلاتی وجود دارند، هموارتر سازیم. همچنین مهارت‌های زندگی باعث افزایش سلامت روان ما در طول دوران زندگی می‌شوند.

مقالات ما